بررسی تأثیر آموزش به بیمار و پیگیری تلفنی توسط پرستار بر میزان امیدواری بیماران نارسایی قلبی

مقدمه: این پژوهش با هدف بررسی تأثیر آموزش به بیمار و پیگیری تلفنی توسط پرستار بر میزان امیدواری در بیماران نارسایی قلبی انجام شد. روش: در این پژوهش 189 بیمار مبتلا به نارسایی قلبی به روش نمونه‌گیری مبتنی بر هدف انتخاب و به طور تصادفی در 3 گروه شاهد و یا آزمون قرار گرفتند. گروه شاهد فقط مراقبت‌های روتین بیمارستانی را دریافت کرد. گروه آزمون اول حین ترخیص به مدت یک ساعت آموزش حضوری و یک کتابچه آموزشی محقق ساخته دریافت کرد. گروه آزمون دوم علاوه بر دریافت آموزش حضوری و کتابچه آموزشی حین ترخیص، 3 ماه پیگیری تلفنی توسط پرستار را بعد از ترخیص دریافت کردند. ابزار جمع‌آوری اطلاعات شامل پرسشنامه‌های جمعیت‌شناختی و امیدواری میلر (Miller) بودند. تجزیه و تحلیل اطلاعات با استفاده از آزمون‌های آماری و نرم‌افزار SPSS v.18 صورت گرفت. یافته‌ها: قبل از انجام مداخله اختلاف معناداری بین میانگین‌های امیدواری سه گروه مورد مطالعه وجود نداشت (354/0=p). بعد از انجام مداخله اختلاف معناداری بین میانگین‌های امیدواری هر سه گروه وجود داشت (004/0=p). نتیجه‌گیری: آموزش به بیمار همراه با پیگیری تلفنی بعد از ترخیص توسط پرستار به طور معناداری باعث افزایش امیدواری بیماران نارسایی قلبی می‌شود و این نوع مداخله کم هزینه می‌تواند جهت ارتقای امیدواری بیماران نارسایی قلبی بعد از ترخیص مؤثر باشد.